خشکی پوست بدن وضعیتی بسیار شایع است که سبب ایجاد ترک پوست، پوسته پوسته شدن آن و به وجود آمدن بخش هایی خشک بر روی پوست می شود.
خشکی پوست چیست؟
خشکی پوست از طریق کمبود مقدار مناسب آب در سطحی ترین لایه پوست (اپی درم) شناخته می شود. در حالی که خشکی پوست مردان و زنان را به طور یکسان تحت تاثیر قرار می دهد اما افراد مسن جهت ابتلا به خشکی پوست بسیار مستعد تر هستند. پوست افراد مسن مقادیر کم تری از روغن ها و نرم کننده های طبیعی پوست دارد. نواحی از جمله بازو ها، دست ها و مخصوصا قسمت پایینی پا ها بیش تر تحت تاثیر خشکی پوست قرار می گیرند. عوامل محیطی از جمله رطوبت و دمای هوا، تاثیر بسیاری بر مقدار آب باقی مانده در پوست دارند.
چه چیزی سبب خشکی پوست می شود؟
خشکی پوست یک علت ندارد. دلایل خشکی پوست می توانند به عوامل خارجی و داخلی طبقه بندی شوند. عوامل خارجی شایع ترین علت های زمینه ای و آسان ترین آن ها برای تشخیص دادن هستند. عوامل خارجی شامل دمای پایین هوا و رطوبت پایین مخصوصا در طول زمستان و هنگام استفاده از وسایل گرمایشی مرکزی می شوند. عوامل داخلی شامل سلامت عمومی، سن، ژنتیک، سابقه خانوادگی و سابقه شخصی بیمار در ارتباط با ابتلا به بیماری هایی مانند درماتیت آتوپیک می شوند. افراد مبتلا به بیماری های مشخص تیروئیدی به طور ویژه ای مستعد ابتلا به خشکی پوست هستند.
چه بیماری هایی سبب خشکی پوست می شوند؟
بیماری ها و تغییرات فیزیولوژیکی مشخصی می توانند سبب خشکی پوست شوند. خشک شدن پوست می تواند ناشی از پیری یا تغییرات هورمونی باشد که در زنان یائسه دیده می شود. در برخی موارد، افرادی که به بیماری هایی مانند کم کاری تیروئید، دیابت یا سو تغذیه (برای مثال، کمبود ویتامین A) ابتلا دارند ممکن است از خشکی پوست رنج ببرند.
بیماری های گفته شده در پایین می توانند سبب خشکی پوست شوند:
*کم کاری تیروئید *دیابت *سو تغذیه *درماتیت آتوپیک
درمان خشکی پوست چیست؟
بهترین درمان خشکی پوست چرب کردن پوست به وسیله یک نرم کننده می باشد. نرم کننده ماده ای است که از تبخیر شدن آب پوست جلوگیری می کند. از آن جایی که اغلب خشکی های پوستی در اثر عوامل خارجی به وجود می آیند، درمان های خارجی مانند پماد ها و لوسیون ها می توانند استفاده شده و به طور موثری مشکلات پوستی را کنترل کنند. اغلب، خشکی پوست می تواند با استفاده از یک نرم کننده بدون نسخه و ملایم درمان شود. هنگامی که از دخیل نبودن دیگر عوامل خشکی پوست اطمینان حاصل می شود، هدف اصلی درمان ها رفع خارش، جلوگیری از کاهش آب و بازگرداندن آب و رطوبت پوست خواهد بود.
*لوسیون های ملایم جهت نرم کردن خشکی خفیف پوست
*لوسیون ستافیل *لوسیون لوبریدرم *لوسیون کورل
محصولات نرم کننده قوی برای پوست های به شدت خشک (این محصولات هنگام وارونه کردن ظرف آن به بیرون نمی ریزند)
*وازلین *آکوافور
پماد های استروئیدی موضعی شامل موارد زیر می شوند:
*پماد هیدروکورتیزون 1 درصد (کم قدرت) *پماد پراموزون 2.5 درصد (کم قدرت) *پماد تریام سینولون 0.1 درصد (قدرت متوسط) *پماد 0.05 درصد فلوسینونید (پر قدرت)
به عنوان یک قانون عمومی، تنها پماد های کورتیکو استروئید خفیف مانند هیدروکورتیزون می توانند بر روی صورت، زیر بغل و کشاله ران استفاده شوند. استعمال طولانی مدت پماد های کورتیکو استروئیدی قوی مانند فلوسینونید می تواند سبب عوارض جانبی جدی از جمله نازک شدن پوست، ایجاد ترک پوستی و از بین رفتن پوست شود.
دارو های ضد خارش خوراکی
*هیدروکسیزین (آتاراکس) *دیفن هیدرامین (بنادریل)
عوارض احتمالی خشکی پوست
یکی از عوارض احتمالی خشکی پوست و خارش ابتلا به عفونت باکتریایی ثانویه است. عفونت ها می توانند خفیف بوده و خود به خود رفع شوند. همچنین، ممکن است این عفونت ها شدید بوده و نیاز به مصرف آنتی بیوتیک داشته باشند.
خارش شدید منجر به خاراندن مجدد می شود از همین رو چرخه احساس خارش پوست، خاراندن آن، ایجاد راش پوستی و خاراندن بیش تر رخ می دهد. با ادامه یافتن این چرخه، پوست نواحی که فرد آن ها را می خاراند سفت و ضخیم می شود. خاراندن مداوم پوست یک ناحیه می تواند به وضعیت های مزمن پوستی به نام نورودرماتیت (LSC) و ندول پروریگو منجر شود.
درمان های خانگی خشکی پوست
فرد باید جهت مرطوب سازی پوست خود 2 تا 3 بار در روز پماد نرم کننده بر روی پوست خود اعمال کند. خشکی پوست می تواند با گرفتن دوش های آب ولرم یا حمام هایی بهبود یابد که در آن ها از ساییدن بیش از حد پوست خودداری می شود. آب داغ و ساییدن بیش از حد می تواند روغن های طبیعی را که از پوست محافظت می کنند از بین برده و حتی سبب خشک تر شدن پوست شوند. می توان با استفاده از مواد پاک کننده ملایم از خشکی پوست پیشگیری کرد. بسیاری از صابون های رایحه دار، بو زدا (دئودورانت) و ضد باکتریایی می توانند بسیار قوی بوده و روغن های طبیعی و محافظت کننده پوست را از بین ببرند. مرطوب کننده های خاصی که حاوی اسید لاکتیک (آملاکتین، لاک هیدرین) یا اوره (اوریکس، کارمول) هستند نیز در رطوبت رسانی به پوست مفید هستند.مرطوب کننده های ملایم و بدون رایحه برای خشکی پوست مناسب هستند. نرم کننده های روغنی و غلیظ بهترین عملکرد را دارند. معمولا، مرطوب کننده ها باید ظرف 3 تا 5 دقیقه پس از حمام در حالی که هنوز پوست رطوبت دارد استفاده شود. رطوبت پوست و محیط بسیار در خشکی پوست تاثیر گذارند. حفظ کردن رطوبت بهینه پوست و استفاده از رطوبت ساز های داخل ساختمان می تواند به بهبود خشکی پوست کمک کند.
پوست پدیا مرجع تخصصی مشاوره پوست و مو و زیبایی
