علائم دفع پروتئین در ادرار

در مراحل اولیه بیماری های کلیوی، فرد ممکن است متوجه علامت خاصی در خود نشود. به همین دلیل یک آزمایش ادرار به منظور مشخص کردن پروتئین در ادرار الزامی است که نشانه های اولیه بیماری های کلیوی را نشان دهد.

علاوه بر پروتئینوری، علایم بیماری های کلیوی می تواند شامل موارد زیر باشد:

ادرار کف مانند یا کفدار

تکرر ادرار

تنگی نفس

خستگی

تورم در دست ها، پاها و صورت

پوست خشک

مشکل در خواب

وجود مزه آهن در دهان

سکسکه های مکرر

تهوع و استفراغ

مشکل در تمرکز

اگر فرد باردار است، پروتئین در ادرار، می تواند نشانه ی بیماری پره اکلامپسی باشد، بیماری خطرناکی که موجب فشار خون بالا شده و منجر به بستری در بیمارستان می شود. علائم دیگر این بیماری شامل سردرد، تغییرات بینایی، درد شکم، تهوع، کاهش ادرار و تنگی نفس می باشد.

آزمایش دفع پروتئین چیست ؟

آزمایش وجود پروتئین در ادرار به طور معمول به وسیله تستی به نام آنالیز ادرار انجام می گیرد. این تست می تواند سطوح پروتئین در ادرار را اندازه گیری کند. اگر در آنالیز ادراری پروتئین یافت شود، آزمایشات دیگری برای تشخیص بیماری کلیوی درخواست می شود.

👈 توجه: دفع ۱۵۰ میلی گرم پروتئین در ادرار ۲۴ ساعته طبیعی بوده و مقادیر بالاتر از آن غیر طبیعی محسوب می شود.

همچنین آزمایش خون برای اندازه گیری میزان فیلتراسیون گلومرولی (GFR) درخواست می شود که نشان دهنده این است که به چه میزان کلیه ها مواد دفعی را به درون ادرار فیلتر می کنند.

تست های بیشتر شامل سونوگرافی، CT اسکن یا بیوپسی (نمونه برداری) از کلیه می باشد. زمانی که ادرار جهت وجود پروتئین آزمایش می شود، مقدار آلبومین و کراتینین (که یک آمینواسید در ادرار است) سنجیده می شود. مقادیر بیش از ۳۰ میلیگرم بر گرم از نسبت آلبومین به کراتینین برای بیش از دو مرتبه در طول دوره ۳ ماهه نشان دهنده یک بیماری کلیوی است.

به دفع پروتئین با مقادیر اندک تر در ادرار ، میکرو آلبومینوری می گویند. افراد دیابتی سالیانه یک یا دو مرتبه جهت وجود میکروآلبومینوری آزمایش شده که اگر مثبت باشد، نشان دهنده نشانه های اولیه صدمه به کلیه ها به وسیله دیابت است.

ممکن است میکرو آلبومینوری در نتیجه بیماری های قلبی خطرناک ، فشارخون بالا و لخته های خونی ایجاد شود. در نتیجه در صورت مثبت شدن مقادیر غیر طبیعی پروتئین در ادرار، آزمایشات اندازه گیری کننده سطوح کلسترول، قندخون و فشارخون به جهت یافتن بیماری های محتمل همراه انجام می گیرد.

لازم به توضیح است که پروتئین های درون عروق مسئول حفظ فشار اسمزی درون عروق می باشند بنابراین در صورت دفع پروتئین و کاهش فشار اسمزی داخل عروقی، نشت مایع به درون فضای میان بافتی صورت گرفته که این امر منجر به ایجاد ادم (ورم) در بافت های شل بدن (پف زیر چشم ها) و ادم اندام تحتانی بدن می شود.

درمان دفع پروتئین کلیه

درمان پروتئینوری شامل درمان دارویی و تغییرات در تغذیه و شیوه زندگی می باشد. درمان پروتئینوری براساس بیماری های همراه با پروتئینوری متغیر است. دیابت و فشارخون بالا مهمترین عوامل بیماری های کلیوی هستند. اگر فردی دچار بیماری های فوق باشد، باید توصیه های زیر را جدی بگیرد:

در دیابتی ها، کنترل قندخون، مصرف منظم داروها، تغذیه سالم و ورزش کردن می تواند از پیشرفت به سمت بیماری کلیوی جلوگیری نماید.

در افرادی که فشارخون بالا دارند، اصلاح الگوی تغدیه ای و شیوه زندگی همانند مصرف منظم داروها اثربخش است. در بیمارانی که فشار خون بالا به همراه پروتئینوری دارند، توصیه به حفظ فشارخون در مقادیری کمتر از ۱۳۰/۸۰ میلی متر جیوه می شود. اگر بیماری دچار آسیب دائمی به کلیه ها شود، نیاز به دیالیز منظم و یا پیوند کلیه دارد.

 

 

دکتر شهریار ناطق 

متخصص و جراح کلیه

 

 

 

 

 

 

 

 

آیا جراحی واریکوسل خطرناک است؟

واریکوسل مجموعه ای از عروق خونی متسع (بزرگ) شده در کیسه بیضه و اطراف بیضه ها می باشد. برخی مردان مبتلا به واریکوسل جهت درمان ناباروری و یا درد روش جراحی را انتخاب می کنند.

آیا شما نیز جز ۱۵ درصد از مردانی هستید که مبتلا به واریکوسل تشخیص داده شده اند؟ در صورتی که جواب بله است احتمال دارد به این فکر کنید که آیا جراحی واریکوسل ، مناسب ترین و تنها روش درمانی برای شماست یا خیر.

واریکوسل در ناباروری ۴۰ درصد از زوج هایی نقش دارد که مرد، عامل ناباروری می باشد. ناباروری، ناتوانی یک زوج جهت باردار شدن پس از ۱۲ ماه رابطه جنسی محافظت نشده است.

در صورتی که فرد جهت درمان واریکوسل خود روش جراحی را در نظر گرفته باشد باید خطرات آن را نیز بداند. همچنین، باید دانست روش درمانی جایگزینی به نام آمبولیزاسیون واریکوسل وجود دارد که از کمترین سطح تهاجم برخوردار است.

آمبولیزاسیون واریکوسل شامل استفاده از تصویر برداری اشعه ایکس جهت موقعیت یابی و سپس انسداد جریان خونی می شود که واریکوسل را ایجاد کرده است. آمبولیزاسیون روشی غیر جراحی است و میزان موفقیتی هم اندازه با جراحی دارد.

بنابراین، قبل از تصمیم گیری باید در مورد گزینه های درمانی اطلاعات کسب کرده و جهت بررسی این گزینه ها، ابتدا باید از بهترین جراحی واریکوسل و خطرات مرتبط با آن ها شروع کرد.

انواع جراحی واریکوسل

در صورتی که فرد جراحی واریکوسل را مد نظر داشته باشد باید از انواع مختلف فرایند های جراحی مطلع باشد.

واریکوسلکتومی باز

این روش درمانی شامل ایجاد یک برش در ناحیه اینگوئینال یا کشاله ران می شود. جراح سیاهرگ هایی را که سبب ایجاد واریکوسل شده اند پیدا کرده و آن ها را می بندد.

واریکوسلکتومی لاپاراسکوپیک

این روش شامل ایجاد چندین برش بر روی ناحیه شکمی می شود تا ابزار ها از جمله یک دوربین مخصوص از طریق آن ها وارد شوند. با استفاده از دوربین (اسکوپ) سیاهرگ های به وجود آورنده واریکوسل شناسایی شده و سپس بسته می شوند.

واریکوسلکتومی میکروسرجیکال

این روش درمانی از برش هایی استفاده می کند که در روش جراحی باز ایجاد می شوند. با این حال، این روش برای یافتن سیاهرگ ها و بستن آن ها از یک میکروسکوپ استفاده می کند. این فرایند نسبت به فرایند های دیگر مدت بیشتری طول می کشد.

خطرات جراحی واریکوسل

در حالی که تمامی جراحی ها با خطر عفونت یا خونریزی همراه می باشند اما این موارد، بزرگ ترین خطرات جراحی واریکوسل هستند که فرد باید بداند:

هیدروسل

هیدروسل، تجمع مایع در درون یا اطراف کیسه بیضه است. این مورد به علت مختل شدن جریان لنف در حین جراحی به وجود می آید. هیدروسل می تواند بزرگ شده و در موارد نادر پاره شود. همچنین، می تواند سبب ایجاد یک احساس فشار در کیسه بیضه شده یا همراه با درد باشد. ممکن است، جهت از بین بردن هیدروسل به یک عمل جراحی دیگر نیاز باشد.

میزان خطر ابتلا هیدروسل در جراحی باز می تواند به اندازه ۹ درصد باشد. احتمال بروز این عارضه با استفاده از میکروسکوپ کاهش می یابد.

آسیب به شریان

شریان ها خون غنی از اکسیژن و مواد غذایی را به اعضای بدن از جمله بیضه ها می رسانند. شریان ها و ورید ها در بدن می توانند نزدیک به هم بوده و ممکن است در حین جراحی واریکوسل، یک شریان آسیب بیند. شریانی که در جراحی واریکوسل بیشترین احتمال آسیب را دارد شریان بیضه ای است و این وضعیت می تواند به صدمه دیدن بیضه منجر شود.

این آسیب، در ۱۲ تا ۲۴ درصد مواقع در عمل های جراحی باز اتفاق می افتد. استفاده از میکروسکوپ، مشاهده عروق خونی را بهبود بخشیده و در فرایند میکروسرجیکال کمتر از ۱ درصد مواقع شریان ها آسیب می بینند.

عوارض بیهوشی

واریکوسلکتومی لاپاراسکوپیک نیازمند بیهوشی عمومی است. همچنین، به دلیل بیهوشی کامل به وسیله دارو ها استفاده از دستگاه تنفس مورد نیاز است. پس از جراحی احتمال بالای ابتلا به گیجی و حالت تهوع وجود دارد.

واریکوسلکتومی میکروسرجیکال و باز، هم می توانند تحت بیهوشی عمومی و هم با استفاده دارو های بی حس کننده ای صورت گیرد که مستقیما به پوست اعمال شده و یا به کمر جهت بی حس کردن اعصاب تزریق می شوند. در بی حسی موضعی ممکن است به بیمار داروی آرام بخش نیز داده شود.

ملاحظات دوره بهبودی یا ریکاوری

فرد باید احساس خود بلافاصله پس از جراحی و زمان بهبود خود تا به حالت قبل از جراحی و برگشت به فعالیت های عادی خود را در نظر داشته باشد. زمان بهبودی پس از جراحی واریکوسل می تواند ۱ تا ۲ هفته به طول انجامد. باید تا ۴ هفته پس از جراحی از داشتن رابطه جنسی خودداری شود.

آمبولیزاسیون واریکوسل

این مورد، فرایندی جهت درمان واریکوسل است که نیازی به جراحی ندارد. آمبولیزاسیون واریکوسل تکنیکی با کمترین سطح تهاجم است که توسط یک رادیولوژیست مداخله ای انجام می شود. دارو های بی حس کننده به پوست ناحیه کشاله ران تزریق شده و سپس یک کاتتر یا لوله باریک به درون سیاهرگ پا وارد می شود.

با استفاده از تصویر برداری به وسیله اشعه ایکس، کاتر به درون سیاهرگ هایی پیش برده می شود که واریکوسل را به وجود آورده اند. هنگامی که کاتتر با موفقیت در جای مناسب قرار گرفت سیاهرگ های تحت تاثیر با جایگذاری یک یا چند کویل کوچک و یا یک ماده اسکلروز کننده بسته می شوند.

آمبولیزاسیون واریکوسل در ۹۰ درصد مواقع موفق عمل می کند. در این روش خطر ابتلا به هیدروسل پایین است زیرا جریان لنف مختل نمی شود. در این روش اساسا خطر بسته شدن شریان های بیضه ای وجود ندارد.

پس از ۱ یا ۲ روز فرد احساسی نزدیک به معمول داشته و ظرف ۷ تا ۱۰ روز قادر خواهد بود تا ورزش کند. پس از ۱ تا ۲ هفته فرد می تواند رابطه جنسی خود را از سر گیرد. قبل از تصمیم گیری درباره یک روش درمانی، بیمار باید تمامی گزینه ها را مد نظر قرار دهد.

در صورتی که تمایل به گفت و گو درباره آمبولیزاسیون واریکوسل دارید، یک رادیولوژیست مداخله ای را پیدا کنید که در این فرایند تخصص دارد. برای تعیین مناسب بودن یا نبودن آمبولیزاسیون واریکوسل برای خود، اهداف و سابقه پزشکی تان را با آن رادیولوژیست مداخله ای بررسی کنید.

مراقبت های پس از درمان واریکوسل

پروسه بهبود پس از انجام عمل جراحی سریع بوده و معمولا در نیز در آن کم است. باید تا ۱۰ الی ۱۴ روز از انجام ورزش و نرمش خودداری کنید. معمولا یک تا دو روز بعد از انجام عمل جراحی باز می توانید به زندگی روزمره و کار خود برگردید. همچنین باید جلسات ویزیت خود با دکتر اورولوژ را ادامه دهید. برای عمل جراحی که به خاطر مشکلات ناباروری انجام می شود، آنالیز مربوط به مایع منی بین سه تا چهار ماه به طول می انجامد چرا که مدت زمان مورد نیاز برای تولید اسپرم های جدید همینقدر طول می کشد.

پروسه بهبود یافتن پس از درمان آمبولیزه کردن نیز بسیار کوتاه و با درد کم است. باید بین ۷ تا ۱۰ روز پس از انجام این پروسه از انجام ورزش و نرمش خودداری کنید. معمولا پس از یک تا دو روز می توانید به سر کار خود برگردید. ضریب بازگشت واریکوسل در روش آمبولیزه کردن معمولا بالاتر از روش عمل جراحی است. اما موارد و شرایطی وجود دارد که در آن ها آمبولیزه کردن به عمل جراحی ترجیح داده می شود.

تاثیر درمان واریکوسل بر روی باروری آقایان

تاثیر درمان واریکوسل بر روی باروری آقایان هنوز مشخص نیست. در برخی از مطالعات و پژوهش ها باروری افراد پس از درمان واریکوسل بهبود می یابد اما در برخی تحقیقات دیگر چنین اتفاقی رخ نمی دهد. کیفیت مایع منی معمولا در ۶ نفر از هر ۱۰ نفری که واریکوسل خود را درمان می کنند اتفاق می افتد. این نوع روش درمان برای ناباروری باید در کنار روش های دیگر مربوط به آن مورد استفاده قرار گیرد تا در نهایت به نتیجه مطلوب برسید.

در نوجوانان، که هدف اصلی از درمان واریکوسل و جراحی کردن حل مشکل رشد کند بیضه ها است، پروسه رشد کردن در ۸ نفر از هر ۱۰ نفری که این درمان را انجام می دهند ادامه پیدا می کند.

 

 

دکتر ولی پور

جراح و متخصص کلیه و اورولوژی

 

 

 

 

 

علائم سرطان کلیه

سرطان کلیه بیماری می باشد که علائمی مانند وجود خون در ادرار و پهلو درد دارد.

علائم سرطان کلیه چه چیزهایی هستند؟

در بسیاری از موارد، ممکن است افراد در ابتدا علائمی مربوط به سرطان کلیه نداشته باشند. با رشد تومور، ممکن است علائم ایجاد شوند. ممکن است شما یکی یا تعداد بیشتری از علائم سرطان کلیه را داشته باشید:

وجود خون در ادرار

یک توده در پهلو یا شکم شما

از دست دادن اشتها

دردی در پهلوی شما که خوب نمی شود

از دست دادن وزن که دلیل مشخصی نداشته باشد

تبی که هفته ها طول بکشد و به دلیل سرماخوردگی یا عفونت دیگری نباشد

خستگی شدید

کم خونی

ورم مچ پا یا پاها

سرطان کلیه ای که به دیگر نقاط بدن منتشر شده باشد میتواند علائم زیر را ایجاد کند:

تنگی نفس

سرفه ی خونی

درد استخوانی

چگونه میتوانم بفهمم آیا سرطان کلیه دارم یا خیر؟

ممکن است شما علائم آن را داشته باشید، مانند درد در پهلو، از دست دادن وزن، یا خستگی شدید. یا ممکن است پزشک شما در هنگام انجام یک معاینه ی معمولی متوجه یک توده در پهلوی شما شود، یا علائمی از سرطان کلیه را در آزمایشی که برای بیماری دیگری انجام داده اید مشاهده کند. برای تایید تشخیص سرطان کلیه، نیاز به یک معاینه ی جسمانی، پیشینه ی پزشکی و آزمایش هایی دارید.

معاینه پزشک و تشخیص سرطان کلیه

پزشک شما شکم و پهلوهایتان را معاینه میکند تا به دنبال توده بگردد و وجود تب و فشار خون بالا به همراه موارد دیگری را در شما بررسی میکند.

آزمایش های لازم برای سرطان کلیه

همچنین ممکن است درمورد عادات سلامتی، هرگونه درد در گذشته، و درمان هایی که انجام داده اید مورد پرسش قرار بگیرید. برای تشخیص سرطان کلیه، پزشک شما یک یا تعداد بیشتری از آزمایش های زیر را برای شما انجام خواهد داد:

آزمایش ادرار که برای بررسی وجود خون یا دیگر نشانه ی سرطان در ادرار شما انجام می شود

آزمایش خون که چگونگی عملکرد کلیه ی شما را نشان می دهد

پیلوگرافی داخل وریدی (IVP) عکس برداری اشعه ی ایکس از کلیه ی شما بعد از تزریق نوعی رنگ که به دستگاه اداری می رود و هرگونه تومور را مشخص میکند.

سونوگرافی از امواج صوتی استفاده میکند تا از کلیه های شما تصویری ایجاد کند. سونوگرافی میتواند به تشخیص نوع تومور جامد یا پرشده از مایع کمک کند.

سی تی اسکن از اشعه ی ایکس و رایانه استفاده میکند تا تصاویر سریالی و باجزئیاتی را از کلیه ی شما تهیه کند. سی تی اسکن عملا جایگزین پیلوگرام و سونوگرافی به عنوان ابزاری برای تشخیص سرطان کلیه شده است.

ام آر آی از امواج مغناطیسی قوی و امواج رادیوو استفاده میکند تا از بافت های نرم درون بدن شما تصویری ایجاد کند. ممکن است برای ایجاد تصویر بهتر نیاز باشد نوعی ماده ی کنتراست ویژه برای شما تزریق کنند.

آتریوگرام کلیه. این تصویر برداری برای ارزیابی خون رسانی به تومور استفاده میشود. این تصویر برداری زیاد استفاده نمی شود، اما ممکن است به تشخیص تومورهای کوچک کمک کند. این روش استفاده های دیگری نیز دارد.

بیوپسی یا نمونه برداری از سرطان کلیه

برخلاف خیلی از انواع دیگر سرطان، ممکن است پزشک شما بدون انجام نمونه برداری (بیوپسی) از تشخیص سرطان کلیه اطمینان حاصل کند. بعضی اوقات، برای تایید تشخیص نمونه برای انجام میشود.

ممکن است پزشک شما از نمونه برداری سوزنی برای برداشت مقدار کوچکی از بافت استفاده کند، نمونه بعد از آن برای تشخیص سلول های سرطانی زیر میکروسکوپ مورد بررسی قرار می گیرد.همچنین ممکن است نمونه برداری درجه ی سرطان را مشخص کند که سرطان چه میزانی تهاجم دارد. اغلب جراح به سادگی تمام تومور را خارج میکند و بعد از آن نمونه ای از بافت را مورد بررسی قرار می دهد.

وقتی پزشک شما سرطان کلیه را تشخیص داد، ممکن است نیاز باشد که آزمایش های دیگری انجام دهید تا مشخص شود که آیا سرطان از کلیه به کلیه ی مقابل، یا دیگر قسمت های بدن منتشر شده است یا خیر.

وقتی که سرطان از جایی که شروع شده است به نقطه ی دیگری منتشر شود، متاستاز داده است. ممکن است نیاز به انجام سی تی اسکن یا ام آر آی داشته باشید. یک عکس اشعه ی ایکس از قفسه ی سینه مشخص میکند که آیا سرطان به ریه ها منشتر شده است یا خیر.یک اسکن استخوان میتواند مشخص کند که سرطان در استخوان وجود دارد. این آزمایش ها میتوانند به پزشک شما کمک کنند که درجه ی سرطان کلیه را مشخص کند.

 

دکتر ولی پور

متخصص اورولوژی در غرب تهران

تشخیص سنگ مثانه

تشخیص و آزمایشات سنگ مثانه

دکتر از شما درباره هر کدام از علایم بالا سوالاتی می پرسد و کار خود را با بررسی فیزیکی بدن شروع می کند و پایین شکمتان را برای بررسی مثانه لمس می کند. شما ممکن است بعدا موارد زیر را انجام دهید:

✅ سیستوسکوپی

پزشک لوله کوچکی به همراه دوربین روی آن را که سیتوسکوپ نامیده می شود در مجاری ادراری شما قرار می دهد و آن را تا زمانی که به مثانه برسد فشار می دهد تا بتواند سنگ را ببیند.

✅ تصویربرداری سنگ مثانه

 این امر به دکتر در تعیین محل سنگ و اندازه آن کمک می کند و مشاهده می شود که آیا سنگ مانع خروج ادرار شده است یا خیر. پزشک شما ممکن است از اشعه ایکس، CT یا امواج فراصوت استفاده نماید.

آزمایش ادرار- پزشک ادرار شما را از وجود هرگونه عامل غیر معمول بررسی می کند و عفونت مجاری ادراری را بررسی می کند.

درمان سنگ مثانه

در صورتی که سنگ مثانه شما کوچک باشد با نوشیدن آب بسیار می توانید آن را دفع نمایید ولی در صورتی که شما امکان دفع ادرار خود را ندارید این راه امکان پذیر نیست.

اگر سنگ خود به خود دفع نگردد پزشک ممکن است به شما پیشنهاداتی بدهد :

✅ شکستن سنگ مثانه به قطعات ریزتر

 این روش که سیتولثولاپاکسی (cystolitholapaxy) نامیده می شود پزشک ابتدا از یک سیتوسکوپ برای تعیین محل سنگ استفاده می کند سپس از امواج فراصوت، لیزر یا برخی دیگر ابزار در سیتوسکوپ برای شکستن سنگ و تبدیل آن به قطعات ریزتر استفاده می کند.

✅ جراحی سنگ مثانه

 در صورتی که سنگ بزرگ باشد که نتوان آن را شکست ممکن است پزشک مجبو به باز کردن مثانه و خارج کردن آن باشد.

پیشگیری از سنگ مثانه

در حالت ایده ال شما با رعایت مواردی که منجر به آن می شوند می توانید از آن جلوگیری نمایید که همواره امکان پذیر نیست اما گزینه هایی وجود دارد:

دیورتیکولا مثانه: شما می توانید عمل جراحی برای برادشتن آن انجام دهید. درمان پروستات بزرگ شده ممکن است گاهی اوقات باعث جلوگیری از تشکیل دیورتیکولا شود.

مردان با پروستات با اندازه بیش از حد معمول: درمان دارویی یا جراحی می تواند کارساز باشد.

آسیب به عصب: درمان دارویی یا استفاده از سوند دیگر می تواند شانس ابتلا به سنگ مثانه را کاهش دهد.

زنان دارای فتق مثانه: ممکن است نیاز به عمل جراحی باشد تا از مثانه و دیگر اعضای وابسته به لگن محافظت شود.

فارغ از این موارد، به اندازه کافی آب بیاشامید تا به واسطه آن از تشکیل کریستال ها درون مثانه جلوگیری کنید و میزان آب مصرفی روزانه را از پزشک خود بپرسید.در صورتی که مشکلی در دفع ادرار نظیر سوزش، درد، دفع ادرار بیش از حد و توفق ادرار و شروع دوباره دفع آن به مقدار زیاد دارید حتما با پزشک خود مشورت کنید.

 

دکتر ولی پور

جراح و متخصص کلیه و اورولوژی

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

جراحی سنگ کلیه

یورتروسکوپی فلکسیبل سنگ های کلیه (RIRS)

این روش منحصرا برای سنگهای ۱ تا ۲ سانتیمتری قسمت تحتانی (کالیس تحتانی) کلیه کاربرد دارد. در این روش توسط یورتروسکوپ انعطاف پذیر و از طریق مجرای ادرار و سوراخ حالب وارد کلیه و سپس قسمت تحتانی (کالیس تحتانی) کلیه شده و سنگ های موجود در آن قسمت را خرد و توسط Basket خارج می کنند.

جراحی اندوسکوپیک سنگ کلیه از طریق پوست (PCNL)

روش جراحی انتخابی جهت خارج کردن سنگ های کلیوی بزرگ (معمولا بیش از ٢ سانتیمتر) که به خودی خود نمی توانند از کلیه عبور کرده و دفع شوند، میباشد.

یک اسکوپ ( لوله کوچکی که از داخل آن وسایل برداشتن سنگ عبور داده می شود) از طریق برش کوچکی که در پشت کلیه ها بر روی سطح پوست ایجاد می شود، به داخل بدن عبور داده شده و سنگ ها را پس از شکستن توسط Grasper (ابزار چنگک مانند) خارج می سازند.

جراحی سنگ شکنی از راه پوست (PCNL) مواقعی که سنگ ها بزرگ بوده و یا روش های دیگر سنگ شکنی مانند سنگ شکنی به وسیله سنگ‌ شکن برون اندامی یا یورتروسکوپی امکان پذیر یا موفقیت امیز نبوده، استفاده می شود. در موارد زیر توصیه به انجام PCNL می شود:

۱- سنگ های بزرگ کلیوی که بیش از یک شاخه از مجاری جمع کننده ادراری کلیه را مسدود کرده اند ( که به عنوان سنگ های کلیوی شاخ گوزنی شناخته می شوند)

۲- سنگ های کلیوی که بیش از ۲ سانتی متر (۰٫۸ اینچ) قطر دارند.

۳- وجود سنگ های بزرگ در حالب

۴- موفقیت آمیز نبودن روش های درمانی دیگر

پیش از عمل PCNL ، پزشک آزمایشات متعددی انجام می دهد. تست خون و ادرار جهت یافتن عفونت ها و مشکلات احتمالی و سی تی اسکن جهت مشخص کردن محل دقیق سنگ ها در کلیه نیز انجام می گیرد.

خطر و عوارض عمل PCNL

محتمل ترین خطرهای حاصل از روش PCNL شامل موارد زیر هستند:

خونریزی

عفونت

صدمه به کلیه یا دیگر ارگان ها

خارج کردن ناقص سنگ های کلیوی

چگونه برای عمل PCNL آماده شوم؟

این پروسه در بیمارستان و تحت بی هوشی عمومی انجام می گیرد، بدین معنی که بیمار هیچ گونه دردی را در طی عمل احساس نخواهد کرد و کاملا خوابیده است. همچنین جهت کاهش احتمال عفونت پس از عمل، آنتی بیوتیک تجویز می شود.

عمل PCNL تحت بیهوشی عمومی و در حالی که بیمار به روی شکم خوابیده انجام می گیرد. زمانی که بیمار در بیهوشی کامل قرار گرفت، به وسیله سیستوسکوپی ( اندوسکوپی از طریق مثانه) ماده حاجب تزریق می شود و جراح موقعیت دقیق سنگ ها را پیدا کرده و از طریق سوزن کوچک که از طریق پوست وارد می شود، سنگ ها را خارج می سازد.

این سوزن به اندازه ۱ سانتی متر متسع می شود که دوربین ( برای دیدن سنگ ها با وضوح بالا) و یک شیت یا لوله پلاستیکی جهت خارج کردن سنگ ها عبور داده شود.

در این روش از لیزر، امواج اولتراسونیک و یا روش مکانیکی جهت خرد کردن و ریز کردن سنگ ها استفاده می شود. در بعضی مواقع به بیش از یک سوزن جهت دسترسی به تمامی سنگ ها لازم است.

ممکن است فنر کوچکی در حالب جهت حفظ جریان ادراری از کلیه به درون حالب تعبیه شود. علاوه بر این در موارد معدودی ممکن است یک لوله نفروستومی ( لوله ای که یک طرف آن در داخل کلیه و طرف دیگر در خارج پوست می باشد ) در پایان عمل جراحی تعبیه شده و در خارج به یک کیسه متصل شود.

طول مدت عمل معمولا ٢ الی ٣ ساعت می باشد و معمولا یک الی دو روز پس از این عمل، بیمار ترخیص می شود. در هنگامی که استنت در داخل حالب می باشد باید از فعالیت های ورزشی متوسط و شدید و همچنین رانندگی به مدت ۱ الی ۲ هفته خودداری نمود. به منظور پیشگیری از ایجاد لخته در ورید های عمقی پا ، فعالیت سبک روزانه و پیاده روی به صورت سبک پس از عمل توصیه می شود.

فنر حالب غالبا در ۲ الی ۳ هفته متعاقب عمل از حالب و به وسیله سیستوسکوپی خارج می شود.

جراحی باز و لاپاروسکوپی

امروزه با پیشرفت تکنیکهای بالا (ESWL//TUL و PCNL) موارد جراحی سنگ کلیه باز و لاپاروسکوپی به طور قابل توجهی کاهش یافته است. به هر حال اگر روشهای پرکوتانه (جراحی از طریق ایجاد شکاف کوچک پوستی/PCNL)‌ و یا اندوسکوپیک در درمان سنگ کلیه موفقیت امیز نباشند جراحی باز سنگ کلیه و لاپاروسکوپی ممکن است درمان مناسب باشند.

 

 

دکتر شهریار ناطق 

متخصص کلیه و جراح مجاری ادراری

 

علت ایجاد لکه های سفید روی دستگاه تناسلی زنان و مردان چیست؟

بسیاری از عوامل می توانند باعث ایجاد لکه های سفید روی ناحیه تناسلی زنان و مردان شوند. در صورت عدم درمان میتواند به عوارض طولانی مدت نیز منجر شود.برخی از مردان با شرایطی متولد می شوند که آن شرایط، عامل به وجودآورنده این لکه ها بوده یا منجر به گسترش لکه ها خواهند شد. گاهی اوقات لکه های سفید بر روی پوست شما نشانه یک STI یا عفونت دیگری است.

1- پاپول های پنیس

پاپول های پنیس ردیف هایی از لکه های سفید هستند که در اطراف سر و یا گلنس آلت تناسلی رشد می کنند. پاپول های پنیس بی ضرر هستند. روشن نیست که چه چیزی باعث ایجاد  این لکه های سفید روی ناحیه تناسلی می شود، اما به هیچ وجه با STI مرتبط نیستند.

2- دانه های فوردایس

دانه های فوردایس غدددان چربی (سباسه) بزرگی هستند که بر روی سطح پوست قابل مشاهده می باشند. غدد سباسه به حفظ رطوبت پوست شما کمک می کنند. این غدد به طور معمول توسط پوست پوشیده می شوند، اما می توانند خوشه هایی از لکه های سفید روی آلت و یا پوست ظاهر شوند.دانه های فوردایس بی ضرر هستند و می توانند تقریبا در هر قسمتی از بدن، از جمله پیش پوست آلت تناسلی شما ظاهر شوند. معمولاً با آن ها متولد می شوید هرچند ممکن است تا سن بلوغ بروز نکنند.

3- جوش (کورک)

هنگامی که چربی های بدن یا بافت های مرده در منافذ گیر کرده و انسداد ایجاد می کنند، می توانند باعث رشد جوش ها شوند. هنگامی که منافذ پوست شما مسدود می شوند، باکتری ها می توانند در آن ها رشد کرده و این منافذ با ذرات چرکی آلوده پر شوند. در نتیجه این امر باعث سفید شدن جوش می شود.جوش ها معمولاً بی ضرر هستند و با گذشت زمان محو میشوند. جوش های خود را نترکانید زیرا این کار باعث بدتر شدن التهاب یا ایجاد اسکار های دائمی می شود. اجازه دهید که این جوش ها خودشان محو شوند.

4- بالانیت

بالانیت زمانی اتفاق می افتد که پوست روی سر آلت تناسلی تحریک یا متورم شود.  لکه های سفید روی اندام تناسلی به ویژه در نواحی سر آلت و پوست رویی آن می توانند یک علامت باشند.

5- فولیکولیت

فولیکولیت زمانی اتفاق می افتد که فولیکول های مو، متورم شوند. این اتفاق ممکن است به دنبال یک عفونت باکتریایی، عفونت قارچی، و یا موهای زیرپوستی صورت گیرد.فولیکولیت می تواند ایجاد خارش و تحریک کند. با این حال، معمولا مضر نیست، مگر اینکه از یک عفونتی که درمان نشده ناشی شود.

6- مولوسکوم کونتاژیوزوم

مولوسکوم کونتاژیوزوم یک عفونت ویروسی پوستی است و می تواند از طریق تماس پوست با پوست، داشتن رابطه جنسی با فرد مبتلا، یا به اشتراک گذاشتن لباس ها، حوله ها و یا سایر موارد آلوده انتقال یابد.لکه های سفید روی ناحیه تناسلی یا جوش بر روی آلت یک علامت رایج این بیماری هستند. این بیماری ممکن است با نقاط کوچک و سفید یا گوشتی شروع شده، اما در نتیجه ی مقابله ی بدن با عفونت می توانند بزرگ تر، قرمز تر و حساس تر شوند.

7- عفونت قارچی پنیس

عفونت قارچی دستگاه تناسلی ناشی از قارچ کاندیدیا آلبیکنز است و می تواند با برقراری رابطه جنسی با فرد مبتلا یا عدم رعایت مراقبت های بهداشتی مناسب از آلت تناسلی منتقل شود.اگر به یک عفونت قارچی مبتلا هستید، علائم آن معمولاً در اطراف سر آلت تناسلی یا زیر پوست این قسمت ظاهر می شوند.

سفتی و کشیدگی پوست آلت تناسلی (پیش پوست)

8- سیفلیس

سیفلیس یک بیماری مقاربتی جدی است. بروز این بیماری بین سال های 2015 و 2016 افزایش یافته و هم اکنون به بیش از 5000 مورد در سال رسیده است. پس از دوره نهفتگی که بازه ای 9 تا 90 روزه دارد، سیفلیس خود را به صورت یک توده بدون درد (به اندازه یک سکه کوچک) بر روی آلت تناسلی یا دیگر نواحی حاضر در تماس جنسی نشان می دهد.

بسته به رنگ پوست فرد، توده به رنگ قرمز تیره، قهوه ای یا سیاه می باشد. این توده پس از مدت کوتاهی به یک زخم تبدیل می شود که بدون درد است. موردی که این بیماری را خطرناک می کند این موضوع است که پس از مدتی این زخم التیام یافته و فرد تصور می کند که درمان شده است در صورتی که این گونه نیست.

9- بیماری های جنسی گرمسیری

برخی عفونت های جنسی گرمسیری سبب ایجاد برآمدگی کوچکی به رنگ قهوه ای یا صورتی بر روی آلت تناسلی مردان می شوند. این برآمدگی مانند توده ای است که توسط سیفلیس به وجود می آید. اغلب در این وضعیت، غده های موجود در کشاله ران نیز متورم می شوند.

10- زگیل تناسلی ناشی از HPV

ویروس پاپیلومای انسانی (HPV) یک عفونت منتقله از راه جنسی (STI) است که به راحتی توسط رابطه ی محافظت نشده گسترش می یابد. زگیل های تناسلی علائم شایع HPV هستند و شبیه به جوش های سفید یا قرمز بوده و ممکن است در اطراف آلت تناسلی، پوست ناحیه و یا کل ناحیه تناسلی ظاهر شوند.

11-هرپس یا تبخال تناسلی

هرپس یک عفونت ویروسی ناشی از ویروس هرپس سیمپلکس است. زگیل های تناسلی از علائم رایج آن می باشند که می توانند مانند جوش های سفید یا قرمز باشند.

 

دکتر حسین کرمی

متخصص جراحی کلیه ، مجاری ادراری تناسلی و فوق تخصص درمان آندوسکوپی و لاپاراسکوپی

انواع پماد زگیل تناسلی

💥پماد زگیل تناسلی آلدرا ( ایمی کیمود )

کرم ۵ درصدی ایمی کیمود یک کرم موضعی کاملا قوی و تنظیم شده است که واکنش سیستم ایمنی بدن را تقویت می کند و در جعبه های یک بار مصرف در بازار وجود دارد.

💥درمان زگیل تناسلی با ژل پودوفیلوکس

پودوفیلوکس یک ژل ۰٫۵ درصدی و یا یک محلول حاوی عصاره خالص از فعال ترین مواد پودوفیلین است. برای جلوگیری از به وجود آمدن حساسیت و آلرژی موضعی، بیماران باید قبل از این که بخواهند محلول را روی پوست بمالند، اجازه دهند تا حدی خشک شود.

💥محلول اسید سالیسیلیک برای درمان زگیل تناسلی

در زمان های قدیم جهت درمان انواع زگیل از اسید سالیسیلیک استفاده می شد. . اسید سالیسیلیک به عنوان یک حلال عمل کرده و زگیل را در خود حل می کند.

💥درمان زگیل تناسلی با رزین پودوفیلین

یک محلول ۱۵ الی ۲۵ درصد از رزین پودوفیلین به عنوان یک استاندارد درمانی برای زگیل های تناسلی شناخته می شود. در این روش نباید بیش از ۰٫۵ میلی لیتر رزین استفاده شود و این محلول را نباید بر روی مادگی، واژن و یا کانال مقعد قرار داد چرا که در ناحیه اتصال به ستون فقرات مستعد تغییرات پلاکتی است. پودوفیلین ماده ای گران قیمت نیست اما به وقت ملاقات های مختلف در مطب است که در نتیجه هزینه نهایی درمانی را بالا می برد.

💥 پماد زگیل تناسلی فرمالدئید

این دارو نیز گهگاهی به عنوان یکی از درمان های شیمیایی زگیل بدن و تناسلی استفاده می شود. مثل داروهای شیمیایی دیگر باید فقط برای زگیل پوست استفاده شود. محلول فقط باید روی زگیل پوستی مالیده شود نه مناطق پوستی دیگر. این دارو نیز مثل داروهای شیمیایی دیگر باید به صورت دراز مدت استفاده و روزی یک الی دو بار به محل زگیل مالیده شود.

💥پماد زگیل تناسلی سینکاتیشین (sinecatechins)

این کرم از چای سبز تهیه می شود و به منظور مدیریت کردن زگیل های تناسلی خارجی و مقعدی به مراجعه کنندگان تجویز می گردد. بیماران باید به مدت چهار ماه و روزانه سه بار این کرم را بر روی نواحی عفونی شده خود بمالند.کرم سینکاتیشین یک درمان بسیار موثر و خوب است که اکثر افراد نیز مشکلی برای استفاده از آن ندارند.

💥درمان زگیل تناسلی اسید تری کلرواستیک

درمان زگیل های تناسلی با روش کوئست شیمیایی به همراه محلول ۶۰ تا ۹۰ درصدی از اسید تری کلرواستیک (TCA) زمانی بیشترین کارایی را دارد که بخواهیم ضایعات کوچک و مرطوب روی پوست را درمان کنیم، با این حال از اسید تری کلروائوستیک می توان برای ضایعات واژنی یا مقعدی نیز استفاده کرد.

✅درمان زگیل تناسلی با پماد فلوروراسیل

درمان به کمک پماد فلوروراسیل (fluorouracil Cream) دیگر آنچنان توسط متخصصین پیشنهاد نمی شود چرا که عوارض جانبی موضعی شدیدی دارد و استفاده از آن ریسک بالایی خواهد داشت. با این حال تزریق اینترالژیونال (intralesional) با ژل فلوروراسیل یا اپینفرین یا کولاژن بووین در تحقیقات و آزمون و خطاهای مختلف موفق بوده و نتایج خوبی را به همراه داشته است، به خصوص برای بیمارانی که از بیماری مقاومتی بدن رنج می برند استفاده از این روش پیشنهاد می شود.

آیا تزریق اینترالژیونال برای درمان زگیل تناسلی خطرناک است؟

یک گزینه دیگر در این دست از بیماران تزریق اینترالژیونال ماده اینترفرون (interferon) به شمار می رود. این روش به دلیل داشتن ریسک بالای بروز عوارض جانبی موضعی و سیستمی در بدن برای استفاده در جلسات درمانی در مطب پیشنهاد نمی شود؛ این روش درمانی در حالت عمومی تنها باید توسط پزشکان فوق تخصص و با دقت بالایی مورد استفاده قرار گیرد.

آیا استفاده از انواع پماد زگیل تناسلی در دوران بارداری خطرناک است؟

پودوفیلین، پودوفیلوکس و فلوروراسیل نباید در بانوان باردار استفاده شوند چرا که عوارض خاصی به همراه دارند. ایمیکویمود برای بیماران باردار پیشنهاد می شود، اما در مراحل ثانوی ممکن است مورد استفاده قرار گیرد.از اسید تری کلروائوستیک برای بیماران باردار استفاده شده است و تاثیرات شدید و خاصی نداشته است. برداشتن به روش جراحی،کریوتراپی و روش الکتروکوتر نیز برای درمان بیماران باردار مواردی مناسب هستند، در صورتی که به درمان نیاز باشد.

برخی دستورالعمل ها می گویند که کریوتراپی زمانی مناسب است که حداکثر سه تا چهار جلسه درمانی برگزار شود، بر اساس یک تحقیق قدیمی بر روی ۳۴ زن باردار. دلیل درمان در حین بارداری بانوان این است که در حین به دنیا آمدن فرزند، کمترین تماس و برخورد با ویروس اچ پی وی وجود داشته باشد.

 

دکتر رضا ولی پور

متخصص کلیه،مجاری ادراری و تناسلی

 

آزمایش اسپرم (اسپرموگرام) و هر آنچه که باید در باره آن بدانید

امروزه ۱۰-۱۵ درصد زوجین به علت مشکل ناباروری مراجعه می نمایند که در بررسی مردان اولین آزمایش که بعد از معاینه بیضه ها انجام می شود آزمایش اسپرم می باشد. آزمایش اسپرم سه عامل اصلی در سلامت اسپرم ها را سنجش می کند که عبارتند از:

شمار اسپرم ها

شکل اسپرم ها

جا به جایی اسپرم ها که به تحرک اسپرم ها نیز شناخته می شود.

نکاتی لازم در هنگام انجام آزمایش اسپرم

۱-زمان آزمایش اسپرم

اولین نکته مهم در انجام آزمایش اسپرم زمان دادن آزمایش است و حتماً توصیه می شود مدت ۲-۳ روز قبل از آزمایش مایع منی از شما خارج نشده باشد چه در خواب و یا هنگام مقاربت جنسی. اگر آزمایش زود از ۳ روز انجام شود باعث اختلال در نتیجه اسپرم از جمله کاهش حجم اسپرم و افت نمونه آزمایش خواهد شد و برعکس اگر بیش از سه روز از انجام آخرین مقاربت جنسی آزمایش دهید مثلاً ۵-۶ روز بعد، باعث افت در حرکت اسپرم و گزارش نادرست خواهد شد.

۲-نحوه انجام آزمایش

دومین نکته مهم کیفیت دادن آزمایش اسپرم است. امروزه دو روش جهت دادن آزمایش منی وجود داد:

– روش استمنا: که فرد با تحریک خود تارسیدن به ارگاسم باعث خروج مایع منی می شود که شایعترین روش دادن آزمایش اسپرم می باشد.

– روش مقاربت: بعضی افراد انجام استمنا جهت آزمایش اسپرم برایشان بسیار سخت است و تنها راهشان استفاده از کاندوم و مقاربت و خروج مایع منی می باشد که در اینجا لازم است از کاندوم های معمولی مطلقاً استفاده نشود چرا که به علت اثرات ضد اسپرمی کاندومها باعث خراب شدن اسپرم و آزمایش غلط می شود. کاندوم های مخصوصی جهت این آزمایش در مراکز ناباروری وجود دارد که توصیه می شود تنها از این کاندوم ها استفاده گردد.

۳-زمان تحویل آزمایش اسپرم

سومین نکته مهم زمان تحویل دادن آزمایش به آزمایشگاه است. حتماً نمونه اسپرم خارج شده باید کمتر از نیم ساعت به آزمایشگاه تحویل داده شود.توصیه می کنم از مقاربت بدون کاندوم جهت دادن آزمایش منی اجتناب نمایید چون PH واژن خانم ها باعث افت کیفیت اسپرم می شود و از طرفی باعث آلودگی اسپرم به باکتری های واژن نیز می شود. لذا حتماً از کاندوم های مخصوص آزمایش استفاده نمایید.

آیا عوامل خارجی از قبیل تغذیه و مصرف دخانیات روی اسپرم اثر دارد؟

بله، در مطالعات متعدد ثابت شده است که موارد زیر روی اسپرم اثر دارد:

۱- سیگار کشیدن و انواع دود باعث کاهش حرکت و تعداد اسپرم می شود.

۲- گرم نگه داشتن بیضه ها و استفاده زیاد از جکوزی، دوش آب گرم، گذاشتن لب تاب روی پاها و اثر حرارتی آن روی بیضه ها و نشستن های طولانی باعث افت کیفیت اسپرم می شود.

۳- بیماری واریکوسل امروزه شایعترین علت خرابی اسپرم ها از نظر تعداد، شکل و حرکت، بیماری واریکوسل بیضه ها میباشد و لذا حتماً باید با تشخیص به موقع درمان شود.

۴- استفاده از داروهای مکمل های بدنسازی که در باشگاه ها استفاده می شود. تزریق هورمون های ناندرولوژ و تستوسترن باعث خرابی اسپرم و کم کاری بیضه می گردد.

۵- هر گونه تورم درمان نشده بیضه: علت عفونت ممکن است باعث آسیب به سلول های نطفه ساز و یا باعث انسداد در قسمت خروجی منی شود و تعداد و حرکت اسپرم ها را کاهش دهد.

۶- سابقه پرتودرمانی و شیمی درمانی که باعث از بین رفتن سلول های نطفه ساز مرد می شود. 

۷- مصرف آنتی اکسیدان ها از قبیل سلنیوم و ویتامین E و C و B باعث بهتر شدن کیفیت اسپرم های مرد می شوند.

۸- پزشکان اغلب دو یا سه آزمایش اسپرم جداگانه درخواست می کنند تا نتیجه ای مناسب از سلامت اسپرم ها بدست آورند.

۹- آزمایش ها باید حداقل هفت روز فاصله داشته و در طول ۲ تا ۳ ماه انجام شوند. شمار اسپرم ها می تواند به صورت روزانه تغییر کند. در نظر گرفتن میانگین نمونه های اسپرم می تواند سبب بدست آوردن بهترین نتیجه شود.

تفسیر نرمال اسپرم چگونه است؟

در هر آزمایش اسپرم نرمال که با رعایت موارد ذکر شده انجام شود باید از لحاظ حجم مایع منی، حرکت، شکل، تعداد اسپرم بررسی شود.

۱- مایع منی نرمال باید cc2-3 حجم داشته باشد.

۲- ۴۰-۶۰ میلیون سلول ها باید از حرکت خوبی جهت باروری تخمک برخوردار باشند.

۳- بیش از ۵ درصد شکل اسپرم ها باید در آزمایش منی طبیعی گزارش شود.

۴- نوع آزمایشگاه و دقت آنها در گزارش آزمایش فاکتور بسیار مهمی می باشد.

اینجانب به بیماران خودم توصیه می کنم که آزمایش اسپرمشان را فقط در مراکز ناباروری انجام دهند.

 

دکتر حسین کرمی

 متخصص کلیه و فوق تخصص درمان آندوسکوپی و لاپاراسکوپی

انواع روش های درمان زگیل تناسلی + (علائم زگیل تناسلی)

زگیل های تناسلی یکی از رایج ترین انواع عفونت های منتقله از راه جنسی هستند. تقریبا تمام افراد فعال از نظر جنسی، در معرض ابتلا به حداقل یک نوع ویروس پاپیلومای انسانی هستند.

علائم زگیل تناسلی

در زنان زگیل تناسلی ممکن است بر روی قسمت بیرونی واژن و دیواره های آن، بین ناحیه تناسلی خارجی و مقعد، کانال مقعد و گردن رحم رشد کند.در مردان، این زگیل ها ممکن است سر آلت تناسلی مرد، بیضه ها و یا مقعد را درگیر کنند. زگیل های تناسلی همچنین می تواند در دهان و گلوی فردی که تماس جنسی دهانی با فرد آلوده داشته باشد، ایجاد شود.

علائم و نشانه های زگیل های تناسلی عبارتند از:

*تورم کوچک، گوشتی یا خاکستری در ناحیه تناسلی

*چند زگیل کنار هم قرار گرفته و نمای گل کلمی را ایجاد می کنند.

*خارش یا ناراحتی در ناحیه تناسلی

*خونریزی هنگام مقاربت

عوارض زگیل تناسلی

عوارض جانبی زگیل های تناسلی عبارتند از:

# سرطان

سرطان گردن رحم ارتباط نزدیکی با این ویروس دارد. برخی از انواع ویروس نیز با سرطان سینه، سرطان آلت تناسلی و سرطان دهان و گلو مرتبط اند. آلودگی با ویروس پاپیلوما همیشه به معنای ابتلا به سرطان نیست، با این حال انجام منظم تست پاپ اسمیر برای زنان حائز اهمیت است.

# مشکلات دوران بارداری

زگیل تناسلی ممکن است مشکلاتی را در دوران بارداری ایجاد کند. زگیل می تواند بزرگ شود، و ادرار کردن را با مشکلاتی همراه کند. زگیل هایی که در دیواره واژن قرار دارند، می توانند باعث کاهش قدرت بافت واژن در هنگام زایمان شوند. زگیل های بزرگ در ناحیه تناسلی یا واژن ممکن است در هنگام زایمان کشیده شوند و خونریزی کنند.

درمان زگیل های تناسلی با دارو

درمان های زگیل های تناسلی، مستقیما بر روی پوست اعمال می شوند، روش های درمانی عبارتند از:

# درمان زگیل های تناسلی با کرم های موضعی

کرم هاى موضعى زیکلارا، آلدرا و ایمیکویمود، توانایی سیستم ایمنی بدن شما را برای مبارزه با زگیل های تناسلی افزایش می دهند.هنگامی که این کرم بر روی پوست شما زده شده است، باید از تماس جنسی اجتناب کنید. این کرم ممکن است عملکرد کاندوم ها را ضعیف کرده و پوست شریک شما را اذیت کند.یکی از عوارض جانبی احتمالی این دارو، قرمزی پوست است. سایر عوارض جانبی شامل تاول، بدن درد، سرفه، بثورات  جلدی و خستگی می باشد.

# درمان زگیل های تناسلی با پدوفیلین

پدوفیلین یک رزین گیاهی است که بافت زگیل های تناسلی را از بین می برد. این کار باید توسط پزشک انجام شود. پزوفیلوکس شامل همان ترکیب فعال است، اما بیمار خودش می تواند در خانه از آن استفاده کند.

# درمان زگیل های تناسلی با اسید تری کلرواستیک

این ماده ى شیمیایی زگیل های تناسلی را سوزانده و می تواند برای زگیل های داخلی هم استفاده شود. عوارض جانبی آن سوزش خفیف پوست، زخم  و یا درد را شامل می شود.

# درمان زگیل های تناسلی با سینکاتچینز یا ورجین

نوعى کرم برای درمان زگیل های خارجی و زگیل های مقعد و اطراف آن است. عوارض جانبی این دارو اغلب خفیف بوده و ممکن است شامل قرمزی پوست، خارش یا سوزش و درد باشد.

⚠توجه: استفاده از داروهای بدون نسخه در این مورد می تواند باعث درد و سوزش بیشتر شود.

درمان زگیل های تناسلی با عمل جراحی

زگیل های بزرگ، زگیل هایی که به داروها پاسخ نمی دهند، خانم های باردار و زگیل هایی که می تواند نوزاد را در طول زایمان در معرض خطر قرار دهند را می توان با عمل جراحی برداشت. روش های جراحی عبارتند از:

# انجماد با نیتروژن مایع (کریوتراپی)

# درمان زگیل تناسلی با الکتروکوتر

# درمان زگیل تناسلی با جراحی برداشت

# درمان های لیزری

 

دکتر ولی پور

متخصص اورولوژی در غرب تهران

۱۴ علت تکرر ادرار (+ قرص های ضد تکرر ادرار)

تکرر ادرار یک وضعیت نامطلوب است که هر دو جنس مذکر و مونث را درگیر می کند. این وضعیت گاها در همراهی با مثانه بیش فعال (مثانه تحریک پذیر) یا فوریت در دفع ادرار نیز دیده می شود.

علت تکرر ادرار

عوامل متعددی باعث ایجاد تکرر ادرار می گردد. عامل اصلی و زمینه ای بر اساس سن و جنس متغیر می باشد که از حالات های کم و خفیف تا شدید و وخیم متغیر است، این علل شامل:

۱- عفونت مجرای ادراری (UTI)

عفونت مجاری ادراری مهم ترین علت زمینه ای می باشد. التهاب ایجاد شده توسط عفونت، توانایی مثانه برای نگه داشتن ادرار را کاهش می دهد.

۲- دیابت

تکرر ادرار می تواند علامت دیابت تیپ اول یا دوم باشد.

۳- مشکلات پروستات

علت اصلی و عمده تکرر ادرار در مردان، مشکلات پروستات در آنها می باشد. پروستات حجیم شده جریان ادراری را مسدود می کند و باعث تحریک و انقباض مثانه می شود.

۴- تکرر ادرار در بارداری

علامت شایع و بی خطر در بیشتر بارداری ها، تکرر ادرار است. همان طور که رحم و جنین رشد می کنند، فشار بر روی مثانه بیشتر می شود و نیاز به دفع ادرار افزایش می باید.

۵- سیستیت بینابینی (التهاب لایه میانی مثانه)

حالتی که در آن درد در مثانه و لگن وجود دارد و احساس مداوم برای ادرار کردن در فرد ایجاد می شود. معمولا درد این افراد هنگام پر شدن مثانه بیشتر بوده و با تخلیه ادرار کاهش می یابد.

۶- داروهای دیورتیک یا ادرار آور

داروهایی که به منظور درمان بیماری هایی چون فشار خون بالا تجویز می شوند، باعث ایجاد تکرر به جهت تخلیه مایعات اضافی بدن می گردند. از جمله این داروها می توان به هیدروکلروتیازید و فوروسماید اشاره کرد.

۷- سکته

سکته می تواند باعث آسیب به اعصاب مثانه شده که در نهایت منجر به تکرر ادرار می گردد.

۸- مواد محرک مثانه

استفاده بیش از حد از مواد محرک مثانه مانند الکل و کافئین می تولند باعث تکرر ادرار شود.

۹- سرطان مثانه

تکرر ادرار اغلب نشانه نادری از سرطان مثانه است. بیشترین نشانه و علامت در سرطان مثانه، وجود خون در ادرار است‌.

۱۰- تومورهای لگن

این عامل به ندرت باعث ایجاد تکرر ادرار می شود.

۱۱- سندرم مثانه بیش فعال

شایعترین عامل در فوریت در تخلیه ادرار خصوصا در بانوان جوان می باشد.

۱۲- عفونت واژن (واژینیت)

التهاب واژن که باعث تحریک تخلیه ادرار می شود.

۱۳- تنگی های پیشابراه

 تنگی های پیشابراه بر اثر عوامل اناتومیک مانند تنگی مجرای ادراری، دیورتیکولیت کولون (بیماری که در آن کیسه های کوچک و برآمده رو به بیرون، در دیواره روده بزرگ ایجاد می شود) و یا عوامل بیرونی مانند پرتو‌درمانی (رادیو تراپی) ناحیه لگن بوجود میایند.

۱۴- بیماری های جنسی

بیماری های منتقله از راه جنسی مانند کلامیدیا/سوزاک می توانند سبب بروز تکرر ادرار شوند.

درمان تکرر ادرار

درمان تکرر ادرار با درمان عامل زمینه ای و اصلی است. به طور مثال اگر عامل، عفونت مجرای ادراری باشد، آنتی بیوتیک تجویز می شود و یا اگر بیماری دیابت و مشکل پروستات عامل تکرر باشد، کنترل قند خون و یافتن مشکل پروستات درمان علت زمینه ای می باشد.تغییر شیوه زندگی و یا ورزش های ویژه به منظور تقویت عضلات کف لگن و کاهش نیاز فوریت در ادرار، درمان کمکی در اکثر بیماری ها از جمله سندرم مثانه بیش فعال می باشد.همچنین توصیه های زیر نیز باید رعایت گردند:

پرهیز از نوشیدن مایعات قبل از خواب

کاهش مصرف الکل و کافئین

ورزش های kegel به منظور تقویت عضلات مثانه که عمدتا به زنانی که زایمان طبیعی را تجربه کرده و دچار تکرر ادرار شده اند توصیه می شود.

قرص های ضد تکرر ادرار

درمان دارویی تکرر ادرار ممکن است شامل استفاده از داروهای زیر باشد:

داریفناسین. داریفناسین به طور خاص برای افرادی که در طی شب بیشتر از دو بار برای ادرار کردن بیدار می شوند، تجویز می شود.

دسموپرسین استات ( نوکتیوا )

ایمی پرامین ( توفرانیل )

میرابگرون ( میربتریک )

اکسی بوتینین ( دیتروپان )

اکسی بوتینین ( اکسی ترول ). اکسی ترول تنها داروی قابل استفاده برای بانوان است.

وسیکیر یا همان سولیفناسین ( وزیکر )

تولترودین ( دیتروم LA )

تروسپیوم ( Sanctura XR )

 

دکتر شهریار ناطق

 جراح و متخصص کلیه و متخصص ارولوژی